Het is een kansloze camping waar we zitten, heel prettig. Niemand bekommert zich om de gasten of de camping zelf. Volkomen uitgewoond en slooprijp. Dat levert leuke plaatjes op. Een vervelend katje dat zich opdringt, zelfs zo erg dat ie direct op Hanke's stoeltje gaat zitten zodra zij opstaat. En dat nog wel pal naast mij. Een goede reden om een tik uit te delen.
Alle mensen zijn hier weer vriendelijk. In eerste instantie ook de Duitse vrouw uit de VW camper. Zij loopt rond met een bakje voer voor honden of katten. Ik vraag of ze haar kat kwijt is, want die zal wel bij ons ons zitten. Nee, een huups hondje, die moet eten krijgen begrijp ik en haar man is twee jaar geleden hier ergens in Marokko vermoord door een jongetje van tien dus pas maar op. Eigenlijk moesten ze haar ook nog hebben en ze is op weg naar de gedenksteen of zoiets. Hohoho, ik ben hier op vakantie en zielige verhalen, daar hebben we geen zin in. Nee, ik heb geen hond gezien, tsjuus.
De weg naar verder naar het zuiden richting Fes is erg slecht, veel kuilen en aardverschuivingen door de regen van de laatste tijd. Overal lopen en zitten mensen niks te doen. Elke koe heeft hier een persoonlijke begeleider, elke geit en elk schaap ook. Kinderen niet, die lopen als kluitjes door de modder langs de weg. De een zwaait en de ander steekt zijn middelvinger naar ons op. Ze weten niet beter denk ik.
Na een hele poos vinden we een rustig stukje waar we de auto even stil zetten en waar de honden eventjes los kunnen om te spelen. Een minuut later staat er al een puntmuts naast ons een pijpje te roken en onze cake in zijn zak te proppen. We komen niet van hen af en geven daarom maar een kopje koffie, een paar euro en een fles water weg. Als we de volgende keer weer langskomen mogen we thee komen drinken. Hij is altijd thuis, maar waar dat huis is weten we niet. Hij wilde graag op de foto en dat is dan wel weer schattig.
Het landschap wordt steeds mooier en steeds vaken wil ik stoppen voor foto's. Alsof het nu moet gebeuren.. terwijl we nag een maand te gaan hebben. Ik moet eens rustig gaan doen, maar hoe kan dat nou met zoveel indrukken tegelijk. Hanke noemt het een cultuurshock en dat zal het ook wel zijn.
Na urenlang gereden te hebben blijkt dat ons gemiddelde achtendertig kilometer per uur is geweest. Eigenlijk ben ik niet eens verbaasd.
We stoppen bij een benzinestation om eens te kijken of we ergens een camping kunnen vinden. De kaart is nog niet uitgevouwen en er staat al een vriendelijke jongen met een brommertje naast ons en vraagt of we misschien een camping zoeken. Na een achtervolging van een kwartiertje zijn we bij de camping en betalen hem zo'n tien euro. Hij probeert uiteraard nog meer te verkopen maar blijft heel beleefd en vriendelijk en zelfs rustig en geduldig. We besluiten verder geen gebruik te maken van zijn diensten. We hebben zijn telefoonnummer voor het geval dat.. We moeten wel een weekje wachten totdat hij een neiuwe telefoon heeft want gisteren is zijn gsmpje dwars door zijn broek zo nat geregend dat ie stuk is. Eerst wat verdiene, dan een neiuwe kopen en dan kunnen we weer bellen, duidelijk verhaal.
De campingeigenaar is een boef en zegt dat de vriendelijke Ali met Suzuki een boef en een smokkelaar is die illegaal werkt. Deze campingboef doet helemaal niks en laat mij een briefje invullen om ons in te schrijven. Ik doe het expres verkeerd om te kijken of hij uberhaupt wel wakker is. Nou, een beetje wakker is hij wel want hij zegt dat ik het nummer uit mijn paspoort er nog bij moet zetten. Het nummer dat de politie er in heeft geschreven. Ik vertel hem dat ik het niet kan lezen waarop het het zelf twee keer verkeerd voorleest. Prachtig.
Het is hier ook koud en nat. Mocht het morgen droog zijn gaan we Fes een beetje bekijken zonder gids. Als het regent gaan we verder en komen op de terugweg nog eens langs. Misschien heeft Ali dan een nieuwe telefoon en kan hij ons naar die ander camping loodsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten