Geen strandtent maar een strandcamper. We staan op het strand van Cambrils, ten zuiden van Tarragona. We zijn langs het bordje 'verboden voor campers' het strand op gereden. Dit durfden we wel omdat er al een andere camper stond. Die bleek van een Nederlander te zijn die net zoals wij ook voor de eerste keer op stap was met zo'n ding. En daar vragen wíj dan advies aan.. Mag dat? Haha, we spreken af allebei te blijven staan en af te wachten wat er gebeurt. Zij pakken de fiets om naar een restaurant te gaan en beloven vroeg thuis te zijn. Lache zeg. Wij gaan zelf wat koken. Hanke in de camper bij het licht van de campinggaslamp en ik op het stand bij het allerlaatste lichtstraaltje dat we uit de accu krijgen. Het eten is net klaar en wie komt daar aan...... Ja hoor, de Guardia Civil. Met hun 4x4 rijden ze het strand op direct richting onze Nederlandse buren. Die zijn niet thuis. Ik zeg tegen Hanke dat we nu weg moeten, maar die had het licht al snel uitgedaan en was al aan het inpakken. Ondertussen rijdt de politieauto al weer weg zonder bij ons geweest te zijn. Nou, da's dan goed geregeld. Wij hoeven niet meer bang te zijn weg gestuurd te worden. Of gaan ze nu versterking halen met waterkanonnen en zo? Zal je meemaken, kun je wel zeggen: 'dat heb ik weer'. Misschien blijven we morgen wel de hele dag hier. Kan ik eens uitzoeken waarom de accu niet bijlaadt en kan ik ook een poging doen het zonnepaneel vast te zetten en aan te sluiten.
Vandaag was dus een leuke dag. We hebben ook nog meer dan een uur in het Parc Güell rondgelopen, je weet wel... Gaudi. Dat park is toch wel erg mooi, vooral met dit superzonnige weer. Het bestaat al honderd jaar en ik probeerde me voor te stellen hoe dat in die tijd geweest moet zijn. Er reden nog geen auto's en al die flats stonden er nog niet. Er kwamen vooral in het weekend families op de bankjes zitten waar nu de Afrikanen met hun lelijke prullaria wat proberen te verdienen. Snappen die nou niet dat dat stoort? Nou ja, het is niet mijn park. We hebben wel lekker buiten op een terrasje gezeten hoor met echte lekkere koffie.. Daarna zijn we nog naar het Parc Joan Miro gereden, onbegrijpelijk dat dat met droge handen gelukt is.. Maar daar aangekomen was het zo lastig parkeren dat we maar doorgereden zijn naar het zuiden. Ik zal het ritje door Barcelona niet snel vergeten. Ooit heb ik eens gezegd daar nóóit te zullen rijden omdat ik me nog een dodenrit (bij iemand anders in een 205 1.9 GTI en die daar woonde) herinnerde van een jaar of twintig geleden. Die was al beledigd toen ik mijn gordel vast deed. Nou ja, het is gelukt, met camper en al en helemaal zonder schade. Het is niks bijzonders natuurlijk maar die wegen daar zijn wel héél erg smal hoor. Het zijn eigenlijk drie stroken op eens tweebaans weg. Gewoon rustig blijven en dat gaat het makkelijkst als Hanke stil blijft en haar ogen dicht houdt.....
Wat me ook bij zal blijven van Barcelona is de hoeveelheid mensen die hun hoofd omdraaiden om onze unit te zien. Gesprekken vielen stil, auto's vergaten te rijden en kinderen hielden op met huilen bij het zien van onze prachtig onder de modder gespatte combinatie. Met grote gebaren legden de mannen aan hun vrouwen en moeders uit dat dit een bijzondere ontmoeting was. Kijk, de unit kan op poten staan en dan kan je de auto er zo onderuit rijden. Echt waar? Ja mam, echt waar. Gòh, als je vader dat toch geweten had.... die wilde altijd al zo'n auto en hij had het ook altijd al over een camper. Maar het is wel klein vind ik. Ja ma, maar als je van elkaar houdt is dat helemaal niet erg. Ik denk dat wij er ook zo eentje gaan kopen, tenminste als zij ook nog van mij houdt natuurlijk.
Vanacht;
41° 3'49.56"N, 1° 3'15.37"O
Geen opmerkingen:
Een reactie posten