Vergeef de Belgen

Vergeef de Belgen, ze weten niet beter. - hoop ik.
Ook al had ik alles tot in de puntjes geregeld, de Belgen vinden toch dat ze ook hun eigen regeltjes moeten laten gelden. Wat die regel is maakt niet uit, als het maar anders is.
Nu bluf ik niet graag en ook niet makkelijk, maar als er een Belg voor me staat durf ik wel. Ik kon deze situatie alleen maar winnen.

Snel ben ik even naar Nederland gegaan om de L200-BeKa op te halen. Alles keurig voorbereid en zoals het hoort. Ik wil onderweg gewoon geen problemen tegenkomen, vooral omdat ik maar één dag had om weer thuis te komen. Alles liep echt soepel maar ik wist dat het een relatief lange reis kon gaan worden. Aangekomen België wilde ik even uitrusten en moest tanken. Staat er een polliesiewagen met een demonstratieding dat de veiligheid van gordels moet aantonen. Heel goed dat dat gebeurt. Alleen - schoenmaker blijf bij je leest! Nu wil die Belgische polliesie toch wat te doen hebben en voor de gordeldemo was weinig animo. Daar worden uitsluitend automobilisten voor uitgenodigd die worden betrapt op het niet dragen van deze verplichte gordel. Iedereen draagt dat ding natuurlijk dus deze snor had tijd over. Goedemiddag. Goedemiddag. Duidelijk dat hij zo'n unit niet elke dag voorbij ziet komen. Iets te veel aandacht voor iets waar hij geen verstand van heeft. Hij loopt eens een rondje om mijn nieuwe trots en besluit dat er iets niet in orde moet zijn. Geen idee wat het zou kunnen zijn maar met enig zoeken zal er wel wat boven komen drijven.
Mag ik uw groene kaart eens zien? Precies in de roos zeg! Die heb ik niet. Ja maar dat is verplicht zulle. Nu moet ik uitleggen dat ik in Nederland een auto koop en die netjes op chassisnummer verzeker bij mijn verzekeringsmaatschappij in Frankrijk en dat ik dat telefonisch heb gedaan en dat ik natuurlijk geen echte groene groene kaart heb want het is een tijdelijke dekking. De echte groene groene kaart krijg ik wel als ik een Frans kenteken heb. Ik heb nu dus een zwart-witte groene kaart over de fax gekregen. Da's hier niet geldig. Ok, in Europa wel en als u daar anders over denkt wijkt u af van de Europese regels en is het verder uw probleem en niet het mijne. U moet het met de fax doen. Ja, maar die kunnen we niet lezen. Ok, dan laat ik hem opnieuw faxen naar dat benzinestation hiero. Vraagt u hier binnen dan maar even het faxnummer snort hij. Ik zeg, bedankt voor de tip!!
Vijftien minuten later is de fax er en goed leesbaar. Voor mij en ook voor snor.
Nu dit klopt kon ik natuurlijk alle andere papieren ook voor de dag halen. Klopte ook allemaal. Ondertussen was er een kandidaat die in de demonstratieauto een keertje mocht koppeltjeduikelen met de gordels aan. Als ik wilde mocht ik wel even eerst. Ik heb bedankt. Net een whiplash achter de rug. Had ik mijn gordel niet gedragen dan had ik nu géén whiplash. Dat heb ik niet 'luidop' gezegd - om tijd te winnen natuurlijk. De niet-gordeldrager mocht ondertussen in de demo-wagen plaats nemen en de gordel om doen. Ik had al lang weer verder mogen rijden natuurlijk. Alles was tenslotte in orde, maar de Belg vond het toch wel de moeite waard om zijn collegas op de hoogte te stellen van alles wat hij die middag geleerd had. Eerst kreeg ik nog een advies. Mocht u weer eens een auto exporteren zorg dan voor een officiële nummerplaat van een erkende instantie. Ik dacht dat mondiaal het licht uitging. De man had nog nooit van de RDW gehoord. Ook nog nooit van de D.R.I.R.E. in Frankrijk en hij had niet eens de papieren goed bekeken die ik hem geven had. Ik zeg... leest u anders de Franse bijlagen eens, misschien is dat duidelijker voor u.
Nou, dat was ook zo en hij had zelfs het gevoel er iets van opgestoken te hebben. De collega's werden er bijgehaald en wederom van alles op de hoogte gesteld. Kijk hier en kijk daar en er zit zelfs een reliëf stempel in de kentekenplaat.
Kotsmisselijk van alle Belgische onwetendheid heb ik het pompstation weer verlaten, in tegenstelling tot de man in de nog steeds ronddraaiende demo-auto.